انرژی های تجدیدپذیر پایدار، پاک و اقتصادی هستند و آینده تأمین انرژی را برعهده دارند. این منابع به دلیل الگوی تولید غیرقطعی و تصادفی، قابلیت اطمینان پایین دارند. استفاده از منابع تولید انرژی ترکیبی به همراه منابع ذخیره کننده و پشتیبان، راه حل مسئله قابلیت اطمینان سامانه های تجدیدپذیر می تواند باشد. در این مقاله یک ریزشبکه ترکیبی مستقل از شبکه، متشکل از منابع تولید اولیه انرژی بادی و خورشیدی و یک سامانه پشتیبان باتری و ژنراتور با بکارگیری الگوریتم تصمیم گیری پویا، مدلسازی، ساخته، ارزیابی و سیزده طرح برای تأمین برق واحد مسکونی پیشنهاد شده است. نتایج نشان داد، استفاده از مدل تصمیم گیری پویا موجب افزایش کیفیت و بهره وری شده سامانه ها شده و در طرح استفاده 24 درصدی از انرژی های تجدیدپذیر، مصرف سوخت فسیلی روزانه 1/11 لیتر بوده و انرژی سالانه تولیدی سامانه تبدیل انرژی تجدیدپذیر ترکیبی معادل kWh/yr 1697 با خالص ارزش فعلی 553/68 دلار و نرخ بازگشت سرمایه داخلی 49/21 درصد با دوره بازگشت سرمایه 15/71 سال است. با افزایش ضریب انرژی تجدیدپذیر به 54 درصد، مصرف سوخت فسیلی 0/694 لیتر و انرژی تولیدی سالانه kWh/yr 1652 با دوره بازگشت سرمایه 17/61 سال محاسبه بدست آمد. مدیریت انرژی مصرف کننده ها با ضریب %100 انرژی تجدیدپذیر، سالانه kWh/yr 1933 انرژی بدون انتشار آلاینده های زیست محیطی و خالص ارزش فعلی 372/09- دلار است.

امروزه درنتیجه افزایش جمعیت در سراسر جهان تقاضای انرژی افزایش یافته است. با توجه به محدود بودن منابع انرژی فسیلی و مشکلات ناشی از انتشار گازهای گلخانه ای، توجه بیش از پیش به انرژی های تجدیدپذیر ضرورت دارد، زیرا از این طریق می توان به اهداف توسعه پایدار دست یافت. بنابراین هدف پژوهش حاضر، ارزیابی مناسب از عملکرد تکنولوژی های انرژی های تجدیدپذیر و نیز بررسی روابط بین انرژی های تجدیدپذیر، انتشار دی اکسید کربن و توسعه پایدار در ایران و مقایسه با انرژی های تجدیدناپذیر است. به منظور رتبه بندی حامل های انرژی تجدیدپذیر و شناسایی بهترین نوع آنها جهت تولید برق در ایران از یک مدل تصمیم گیری چندمعیاره استفاده شده است. در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه ای و جمع آوری نظرات خبرگان، مجموعه ای از معیارها در قالب چهار بعد فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی تعیین گردیده است. در ادامه با استفاده از رویکرد VIKOR به اولویت بندی انرژی های تجدیدپذیر متشکل از انرژی های بادی، برق آبی، خورشیدی، زیست توده و زمین گرمایی پرداخته شده است. یافته های پژوهش بیانگر اولویت بالای انرژی بادی بوده و انرژی های خورشیدی، برق آبی، زمین گرمایی و زیست توده در رتبه های بعدی جای می گیرند. نتایج حاکی از آن است که تأثیر ایجاد تکانه مثبت در سهم انرژی های تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر بر توسعه پایدار در ایران مثبت است.

طراحی بهینه سامانه های انرژی تجدیدپذیر برای مناطق منفصل از شبکه، به عنوان یکی از راه حل های مناسب تأمین انرژی، به جهت استفاده حداکثری از منافع این سامانه ها، صورت می پذیرد. جهت کسب نتایج واقعی تر و عملیاتی تر، باید سعی شود تا حد امکان مدل سازی انجام شده کامل تر و با در نظر گرفتن جزئیات صورت پذیرد. یکی از مناطق منفصل از شبکه که دارای اهمیت بالایی هستند، پایگاه های نظامی مرزی هستند. از لحاظ تأمین انرژی، با وجود جدایی این پایگاه ها از یکدیگر از لحاظ الکتریکی، ولی به دلیل حضور سامانه حمل و نقل سوخت رسانی، رفتار مصرف انرژی این پایگاه ها به یکدیگر ارتباط می یابد. در این مقاله، از دیدگاه یک سازمان بالاسری، کاهش هزینه تأمین انرژی مجموعه کل پایگاه ها به عنوان تابع هدف مسئله بهینه سازی طراحی، در نظر گرفته شده است. به منظور مدل سازی کامل مسئله، سامانه سوخت رسانی بین پایگاهی تحت مدل سازی قرار گرفته و به عنوان یکی از منابع هزینه ای مسئله در نظر گرفته شده است. قیود ارزیابی اقتصادی نیز جهت تضمین اقتصادی بودن سرمایه گذاری صورت پذیرفته، نوشته شده است. نتایج شبیه سازی صورت گرفته بر روی یک تست سامانه 4 پایگاهه، نشان می دهد که با استفاده از یک سرمایه گذاری اقتصادی، می توان هزینه کل تأمین انرژی مجموعه را به میزان 78 درصد کاهش داد.